K

Korzo je glavno gradsko šetalište. Prelepe fasade, uglavnom u stilu kitnjaste mađarske secesije, danas su rekonstruisane i ponovo su u punom sjaju. Subotički korzo je poslovni i kulturni centar grada: na jednom kraju je Narodno pozorište, na drugom Dečije pozorište, a između njih banke, prodavnice, bašte kafea, a raskošne lipe pružaju se celom njegovom dužinom.

Katedrala svete Tereze Avilske građena je od 1773. do 1798. godine. Ova barokna građevina početa je po projektu peštanskog zidara Ferenca Kaufmana, a završena po projektu Adama Haislera iz 1783. U narodu poznata kao Velika crkva, posvećena je zaštitnici Subotice, sv. Terezi Avilskoj (1515-1582.), karmelićanki iz Španije, književnici i velikom reformatoru svog reda. Njen lik je na gradskom pečatu u povelji o proglašenju Subotice kameralnom varoši 1743. godine, a zatim i na grbu slobodnog kraljevskog grada. Glavni oltar je završen 1804. godine, a sat u tornju postavljen je 1840. godine.

Kerska crkva svetog Roke podignuta je 1896. godine u neogotskom stilu.

Kapela sv. Roke podignuta je od strane Subotičana 1738. godine, u znak sećanja na žrtve epidemije kuge. Rekonstruisana je 1884. po projektu Titusa Mačkovića.

Ker je južni deo grada, visoka greda iznad starog Gatskog jezera i niske doline Mlake. Ime Ker verovatno je dobio po pripadnicima plemena Ker koji su zauzeli mesto u vreme dolaska Mađara u ove krajeve. Obnavljajući donaciju svoje majke, kralj Bela III darovao je Ker 1113. godine bolničkim krstašima iz Sekešfehervara.

Krvavo jezero je malo jezero nastalo pregrađivanjem severoistočnog vrška Palićkog jezera i u njega su oticale suvišne vode Palića. Nekada davno, u vreme letnjih žega, u njegovim plitkim vodama razmnožavale su se crvene alge, pa je zbog crvene boje i dobilo ime – Krvavo jezero.

„Kolevka“ – Subotica je dom za decu i omladinu, smešten u ulici Jaše Ignjatovića 6. Zbrinjavanje dece bez roditelja u Subotici ne počinje osnivanjem sirotišta 1903. godine, kako bi se moglo pomisliti. Zvanično sirotište postoji od 1900. godine, a gradski oci i ženska udruženja pokušavali su da reše ovaj problem i decenijama pre toga. Dom za decu "Kolevka" kao dan osnivanja obeležava 1. maj 1903. godine, kada je Sirotište u Subotici osamostaljeno od državnog sirotišta u Budimpešti. Novo poglavlje života ovog dečijeg doma počinje u teškim posleratnim uslovima kada se naglo povećava broj nezbrinute dece i siročadi. Tada ovaj dečiji dom dobija naziv "Kolevka“. Danas u „Kolevci“ uglavnom rade medicinske sestre. Dom je širom otvoren za sve koji žele posetiti decu, ili ih voditi preko vikenda u svoje porodice, što je jedan od rezultata nastojanja da život dece u domu što više liči na porodični.